In deze blog schrijf ik over hoe het voelt om jarenlang tegenover een groep te staan, soms als één van de weinigen. Wat gebeurt er als er later toch iemand zegt: “Ze heeft misschien wel gelijk.”
Anders denken dan de groep
Ik zag onderstaand plaatje voorbij komen en ik schoot vol.
Het bracht het gevoel naar boven dat ik sinds 5 jaar voel.
Tegenover een groep staan kan gewoon zó alleen voelen.
Verstoten worden, genegeerd, geweigerd en ‘uitgekotst’, het vraagt kracht om te blijven staan.
En toch voelde het voor mij nooit als een lastige keuze, want diep van binnen wist ik dat ik niet anders kon.
Ik kon niet negeren en wegkijken van wat ik zag.
Ik kon niet anders dan blijven waarschuwen.
Als een roepende in de woestijn.
En ja, ik was soms fel in mijn reageren…
Maar alles kwam voort uit liefde.
Willen beschermen, willen behoeden.
Hopende dat ogen op zouden gaan…
Verdriet én dankbaarheid
Dat ik vol schiet is niet alleen van verdriet en voelbare pijn.
Ik voel ook tranen van dankbaarheid om een gesprek in de afgelopen week.
Want waar, door verschillende omstandigheden, een verbinding broos had kunnen worden, werd gepraat.
Open en eerlijk, van hart tot hart.
Tranen stroomden en knuffels werden gegeven.
Voor mij raakt het meest dat ik hoorde dat iemand had gezegd:
‘Ze heeft misschien wel gelijk’.
Het gelijk dat ik nooit hoopte te krijgen, werd benoemd omdat ogen open gingen.
Diep respect heb ik voor hen die alsnog durven aan te kijken wat IS.
Dát raakt me, want het getuigt van kracht!
Samen in de verwarring
Mijn hart staat open voor iedereen die de verwarring aan wil kijken.
Wetend dat ze handelden uit goede bedoelingen een ander te beschermen.
Hier mogen we juist ook samen komen, want dat is wat we allemaal probeerden te doen.
De ander beschermen.
Uit angst voor ziekte en dood.
Datgene dat we inmiddels zien ontstaan…
Er zijn geen winnaars in dit gevecht.
Tenzij… we samen komen, zodat we ons kunnen inzetten voor de toekomst van onze kinderen.
Elkaar versterken en omarmen.
Samen kijken naar oplossingen, op allerlei gebieden:
gezondheid, klimaat, geldstromen, wet- en regelgeving en de manier waarop macht gebruikt wordt.
De kracht van je uitspreken
De kracht van uitspreken wordt steeds duidelijker.
Want als wij het niet doen… wie dan?
En als we het nu niet doen… wanneer dan?
Ik ben dankbaar voor de verandering die gaande is.
De geluiden van ontevredenheid die toenemen.
De boosheid die voelbaar wordt.
In gedachten reik ik uit naar heel die grote groep, die op het punt staat een kant te kiezen.
De kant van menselijkheid, van waarheid, hoe schrijnend ook…
De kant van samen.
De kant van liefdevolle omarming, vanuit respect voor elkaar.
In liefde.
