We willen allemaal helderheid en zekerheid over het water dat we drinken. Vaak grijpen mensen naar een TDS-meter om te bepalen of water “schoon” of “gezond” is. Een lage waarde wordt dan gezien als beter. Maar klopt dat eigenlijk wel?
In deze blog neem ik je mee in wat een TDS-meter wél en niet meet. Daarnaast laat ik je zien waarom een lage waarde niet automatisch wil zeggen dat het dan water gezonder is.
Mijn ervaring met osmosewater
Jaren geleden kwam ik via mijn behandelend therapeut in aanraking met een filtersysteem dat werkt met reverse osmose. Het gaf heerlijk zacht water en omdat ik veel gezondheidsuitdagingen had, wilde ik goed voor mijn lichaam zorgen. Schoon water leek me hiervoor van belang. Wij kochten het filtersysteem en genoten van de smaak van het water.
In mijn lichamelijke toestand merkte ik geen verschil, maar ik stond daar verder niet bij stil. Totdat… ik jaren later in aanraking kwam met het Kangen Water en ik me ging verdiepen in de mineralen die in dat water aanwezig zijn en níet meer in het osmosewater.
Door wat ik las werd ik ook alerter op wat mij, bij vervanging van het osmosefilter, altijd verteld werd: de TDS-meter liet zien hoe schoon het water was. Maar wat betekende dat dan eigenlijk?
Wat zegt een TDS‑meter over water?
TDS staat voor Total Dissolved Solids, oftewel: het totaal aan opgeloste vaste stoffen in water. Dat zijn vooral mineralen en zouten die in ionische vorm aanwezig zijn. Een TDS‑meter meet de elektrische geleidbaarheid van water. Hoe hoger de geleidbaarheid, hoe meer opgeloste mineralen en zouten er in het water aanwezig zijn.
Let op!
Belangrijk dus om te weten: de meter meet geen vervuiling zoals pesticiden, bacteriën, virussen of chemicaliën.
Toen ik dat ontdekte schrok ik eigenlijk wel, want dat was niet hoe ik de informatie over het osmosesysteem geïnterpreteerd had… En hiermee geen verwijt naar degene die mij het apparaat verkocht hoor, want ik ga er nog altijd vanuit dat hij naar eer en geweten zijn werk deed.
Toch baalde ik ervan, want ik realiseerde me ook dat bepaalde tekorten die ik in mijn lichaam had wellicht verklaarbaar waren… ik was afgegaan op wat ik gehoord had, maar had niet verder nagedacht. Voor mij dus een goede leer om in het vervolg kritischer te zijn!
Een demonstratie met de TDS-meter
Maar goed, toen ik eenmaal de kennis had, deelde ik die ook. In de presentaties die ik geef over het Kangen Water, komt de informatie dan ook vaak voorbij als mensen vragen stellen over filters vs ionisatoren. (Lees hier de blog die ik daarover schreef.)
Om het nog wat duidelijker te kunnen laten zien heb ik nu een video opgenomen. Hierin laat ik zien wat de TDS-waarde is van gedemineraliseerd water, dat net als osmosewater mineralenarm is.
Wil je meer video’s zien? Klik hier om naar mijn YouTube-kanaal te gaan .
Zoals je in de video kon zien is de TDS-waarde bijna nul. Voeg je daar aceton aan toe (een stof die absoluut niet drinkbaar is), dan blijft de TDS-waarde hetzelfde. De meter “ziet” dit niet. Voeg je echter mineralen toe, dan stijgt de waarde.
Dit laat dus duidelijk zien dat een TDS-meter niet meet of water schoon of veilig is, maar alléén hoeveel mineralen erin zitten.
Osmosewater en gedemineraliseerd water
Misschien vraag je je af: is gedemineraliseerd water hetzelfde als osmosewater? Ze lijken sterk op elkaar, maar er is een klein verschil.
- Gedemineraliseerd water wordt gemaakt door ionenwisselaars. Daarbij worden vooral de mineralen en zouten verwijderd. Het wordt vaak gebruikt in strijkijzers, accu’s of laboratoria, omdat het geen kalk of zouten achterlaat.
- Osmosewater wordt gemaakt door een membraan (reverse osmose). Daarbij worden niet alleen mineralen en zouten verwijderd, maar ook veel andere stoffen zoals pesticiden of bacteriën. Het is dus vaak nóg “schoner” dan gedemineraliseerd water, maar net als gedemineraliseerd water vrijwel mineraalloos.
Een lage TDS-waarde betekent weinig mineralen
Voor de TDS-meter maakt het geen verschil: zowel osmosewater als gedemineraliseerd water laat een waarde van bijna nul zien, omdat er nauwelijks mineralen in zitten. En dat is precies de kern: een lage TDS-waarde betekent niet dat water “schoon” of “gezond” is, maar alleen dat er weinig of geen mineralen aanwezig zijn.
De uitslag van de TDS-meting
- Osmosewater en gedemineraliseerd water hebben een lage TDS-waarde omdat bijna alle mineralen eruit gefilterd zijn.
- Kangen Water of kraanwater hebben een hogere TDS-waarde omdat er mineralen inzitten.
Een hogere TDS betekent dus niet dat het water onzuiver is, maar dat er meer mineralen aanwezig zijn. En die mineralen zijn juist belangrijk voor ons lichaam.
Gedemineraliseerd water, TDS = 0
Water met toegevoegde
vloeibare mineralen in ionische vorm
TDS = hoog
→ Weetje: wist je dat ons lichaam tot wel 20% van de dagelijkse behoefte aan calcium en magnesium uit drinkwater kan halen? Water is dus niet alleen een dorstlesser, maar ook een waardevolle bron van mineralen.
Osmosewater in perspectief
Osmosefilters kunnen vervuiling, zoals pesticiden of zware metalen, uit het water filteren. Maar dat is niet aan te tonen met een TDS-meter.
Om zeker te weten hoe schoon water is, moet je aanvullende informatie hebben over de gebruikte filters of een laboratoriumonderzoek laten doen.
Wat wél aantoonbaar is met een TDS-meter: dat de mineralen uit het water zijn verwijderd.
Osmosewater kan in bepaalde situaties nuttig zijn. Denk bijvoorbeeld aan landen waar het leidingwater vervuild is of waar de kwaliteit niet goed gecontroleerd wordt. Ook in sommige medische toepassingen wordt osmosewater gebruikt, omdat het vrijwel alle stoffen uit het water verwijdert.
Daarnaast wordt osmosewater in sommige landen ingezet omdat het leidingwater daar extreem hard is (veel kalk bevat). Het water wordt dan eerst volledig ontkalkt met een osmosefilter. Vaak worden er daarna weer mineralen toegevoegd (remineralisatie), zodat het water geschikt is om te drinken en niet mineraalloos blijft.
In Nederland wordt kraanwater streng gecontroleerd en is de hardheid meestal binnen gezonde marges. Het verschil tussen kraanwater en osmosewater gaat hier dus vooral over de mineralen die je wel of niet binnenkrijgt.
Vergelijking van kraanwater en osmosewater (TDS, calcium en magnesium)
Om het verschil nog duidelijker te maken, heb ik de waarden van kraanwater en osmosewater naast elkaar gezet in een overzicht.
Wat zeggen gezondheidsinstanties?
Internationale organisaties spreken zich ook uit over water zonder mineralen:
- WHO (World Health Organization):“The consumption of demineralized water is not advisable. It has been adequately demonstrated that the intake of water low in total dissolved solids (TDS) leads to the leaching of minerals from the body.”(WHO, 1980)
- Bundesinstitut für Risikobewertung (Duitsland):“Wasser, das durch Umkehrosmose oder Destillation vollständig entsalzt wurde, ist für den dauerhaften menschlichen Verzehr nicht geeignet, da es dem Körper Mineralstoffe entzieht.”(BfR, 2006)
In landen zoals Duitsland, Tsjechië, Polen en Hongarije mag osmosewater daarom niet als drinkwater verkocht worden. In Nederland is de regelgeving minder streng, maar ook hier wordt osmosewater niet aanbevolen als dagelijkse drinkwaterbron.
Ik weet dat er tegenwoordig veel twijfel is over wat ons verteld wordt. Juist daarom wil ik in deze blog zoveel mogelijk kanten belichten.
Samenvattende info TDS-meting
Een TDS‑meter kan handig zijn om te controleren of een filter nog werkt, vooral om te zien of mineralen en zouten zijn uitgefilterd. Het is echter geen maatstaf voor de gezondheid of zuiverheid van water.
- Lage TDS = weinig mineralen, maar dat zegt niets over de zuiverheid van het water.
- Hogere TDS = meer opgeloste stoffen. Dat kunnen waardevolle mineralen zijn, maar ook ongewenste stoffen.
Een TDS‑meter kan je dus iets vertellen over mineralen, maar niet over de echte zuiverheid van water. Voor mij gaat gezond water over veel meer dan alleen de uitslag van een TDS‑meter. Daar schreef ik ook over in mijn blog over gezond drinkwater.
Gezond drinkwater
Misschien herken je dat jij ook dacht: “lager is beter”. Hopelijk heeft de informatie in deze blog je laten zien dat het niet zo zwart‑wit is. Water is sowieso meer dan een getal op een meter.
Als we kijken naar gezond drinkwater, dan gaat het voor mij om de balans: water dat zuiver is, maar ook de mineralen bevat die ons lichaam nodig heeft. En daarnaast speelt ook de structuur van water een rol.
Osmosewater kan handig zijn voor technische toepassingen of in landen waar het leidingwater vervuild is, maar of het ook goed is voor jouw lichaam? Ik hoop dat je inmiddels zelf het antwoord op die vraag kunt bedenken.
Meer lezen?
Misschien merk je dat dit onderwerp je nieuwsgierig maakt en dat je er nog meer over wilt weten. Voor mij is het belangrijk dat je in ieder geval begrijpt dat een meetinstrument, zoals de TDS-meter, alleen waardevol is als je het op de juiste manier inzet en weet wat het wél en niet meet.
Hecht jij waarde aan wetenschappelijke onderbouwing? Dan vind je in de bronnelijst hieronder een aantal rapporten en publicaties van organisaties zoals de WHO, het BfR en het RIVM. Doe vooral jouw eigen onderzoek via de wetenschap en/of jouw eigen ervaringen en inzichten.
Wil je je, op basis van mijn schrijven verder verdiepen in welk water jij wilt drinken? Dan ben je altijd welkom bij een van mijn presentaties. Uiteraard mag je ook rechtstreeks contact met me opnemen, je bent welkom met jouw vragen.
Bronnenlijst
Bundesinstitut für Risikobewertung (BfR). (2006). Stellungnahme Nr. 013/2006: Gesundheitliche Bewertung von Wasser aus Umkehrosmoseanlagen. Berlin: BfR. BfR publicatie (Duits)
Czech Ministry of Health. (2004). Regulation No. 252/2004 Coll. on drinking water requirements. Prague: Ministry of Health. Engelse samenvatting (via EU)
Dunea. (z.j.). Samenstelling van ons drinkwater. Dunea – Waterkwaliteit
European Council. (1998). Council Directive 98/83/EC on the quality of water intended for human consumption. Official Journal of the European Communities. EU Drinkwaterrichtlijn 98/83/EC
Polish Ministry of Health. (2007). Regulation on the quality of water intended for human consumption. Warsaw: Ministry of Health. Samenvatting (Engels)
Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM). (2020). Drinkwaterkwaliteit in Nederland. Bilthoven: RIVM. RIVM – Drinkwaterkwaliteit
Vitens. (z.j.). Waterhardheid in uw regio. Vitens – Waterhardheid check
World Health Organization. (1980). Health risks from drinking demineralized water. Geneva: WHO. Download PDF (WHO, 1980)
World Health Organization. (2004). Nutrients in drinking water. Geneva: WHO. ISBN 92 4 159398 9. WHO rapport 2004
World Health Organization. (2009). Calcium and magnesium in drinking-water: Public health significance. Geneva: WHO. WHO rapport 2009
Disclaimer Alles wat ik schrijf en deel via mijn website, mijn online info‑platform en tijdens (online) presentaties is puur informatief bedoeld. Er kunnen geen rechten worden ontleend aan mijn teksten of uitspraken. Iedereen draagt verantwoordelijkheid voor zijn of haar eigen keuzes. Ik kan dan ook geen aansprakelijkheid dragen voor eventuele schade die ontstaat door beslissingen die gemaakt zijn op basis van iets wat ik deel.
